Ponieważ często wkurzał mnie natłok informacji, więc raz w tygodniu robiłam sobie dzień bez radia, telewizji, prasy, netu. Książka była ok, reszta nie.
No i co? Nie umarłam. Chociaż było parę zabawnych sytuacji, jak chociażby nie wiedziałam nic o jakimś ekstra ważnym meczu i rano w pracy przecierałam oczy na memy, a ludzie przecierali oczy na to, jak mogłam się uchować, i co ja z sobą robię? Wsadzam się do szafy po pracy, czy co? ;)
Nie wsadzam się do szafy. Po prostu zapożyczam pozę jednej z trzech małpek: nie słyszeć :)
"Nie widzę nic złego, nie słyszę nic złego, nie mówię nic złego” japońskie przysłowie
