Dzisiaj się zdziwiłam. Poszłam sobie do krawcowej, żeby mi skróciła firanki, a tu się dowiedziałam, że primo: będzie jutro, secundo: nie mam co liczyć, że mnie przyjmie, bo jest przed świętami i jest dużo pracy!
No, no, no, zostało to powiedziane tonem, jakby pani odganiała muchę, i poza tym ja się pytam: gdzie to bezrobocie w Polsce? Do którejkolwiek bym nie poszła krawcowej, ta zawsze, ale to zawsze każe się prosić o łaskę audiencji i łaskę dostąpienia do jej fachowych usług. Nie dziś, nie za tydzień, proszę przyjść w środę, no dobrze wezmę, ale najwcześniej w czwartek za tydzień itp. A potem przychodzisz, a ona mówi a to pani, to będzie za 20 minut i ... bezczelnie na moich oczach bierze i zaczyna szyć ... a ty tuptasz jak osioł ... Serio, nie poznałam jeszcze pani od szycia, która by mnie potraktowała serio. Jednym słowem: trza się prosić i czekać!
A i zapomniałabym: i zdać się na łaskę zrozumienia i zapłacić. No bo każda krawcowa wtrąci swoje trzy grosze i zrozumie, tak jak zrozumie, co chcemy. W przypadku firanek, niby nic nie można spieprzyć (chociaż, chociaż, niech sobie no przypomnę ile czasem cyrów było...), to już w przypadku przeróbek np. zwężenia spodni jest pole do popisu. Nie to żebym się wyzłośliwiała, chociaż ;)
Tak więc, moja babciu Stefciu, miałaś racje dając mi maszynę do szycia, gdy byłam w podstawówce. Dzięki temu nauczyłam się i szyć, i mam na czym szyć, i pokazuję wielki język: nie wrócę po świętach, sama se zrobię. Amen :)
"Nie talent to, lecz charakter!" H. Heine
