Dlaczego nie zamknęłam zupnegoroku mimo takich solennych zapewnień? Ze względu na wsparcie. Co prawda czasem wyglądało śmiesznie:
"No nie możesz teraz nie gotować, musisz do końca to pociągnąć!"
ale uznaję, że to słowa otuchy :)
"Obcy mi ludzie otoczyli mnie i osłonili przed spojrzeniami, odeskortowali bezpiecznie do jurty. Nie prosili o nic. Z radością pomogli, nawet jeśli sami nie mieli na tym skorzystać. Próbowaliśmy wszyscy dotknąć nieba, stojąc na dnie oceanu. Zrozumiałam, że jeżeli będziemy się nawzajem wspierać, to może wzniesiemy się nieco wyżej." R. Sepetys Szare śniegi Syberii
